به  یمن     ســاغـــر   از   مــی    لبالب   من و تو
هــــزار    زمــزمــــه  گل  کرد  بـر     لب  من و تو

قــریــــن   همـدگر    از    نیـک طالعـی        یابند
منجمان     چــو    بجویند        کــوکــب   من وتو

سخن    ز    تابش خورشید عشق بر لب داشت
ستـاره ای    که   درخشیــد  در   شب   من و تو

بیــا    که    حــاصـــل       بیگانگی      بسوزانیم
ز   عشق  شعله فشان  است  تا  تب   من و تو

حدیث    لیلی  و  مجنون   کجا  سمر می گشت
کتــاب    عشق   اگر   داشت    مطلب  من و تو

رموز     پیــــر       خــرابـــات      را  نمی فهمیم
به    بــــاده     تا   نشود   آشنا    لب    من و تو

طبیب روح   که   منـع   من و تو  کــرد از  عشق
خبر   نداشت   که  این  است   مذهب من و تو.